Losing the focus by setting clear KPI’s

მანჩესტერ იუნაიტედი საფეხბურთო გუნდია

მანჩესტერ იუნაიტედმა 2013 წლის შემდეგ 5 მწვრთნელი გამოიცვალა.

2013 წლამდე 26 წლის განმავლობაში - 0.

მანჩესტერ იუნაიტედი, რომელიც მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული გუნდი იყო - 26 წლის მანძილზე, 2013 წლამდე - 38 ტიტული მოიგო. ბოლო ხუთში - 2.

მანჩესტერის მფლობელები, გლეიზერების ოჯახი - რომლებიც დიდად ვერ არიან ფეხბურთის მოყვარულები, მსოფლიოს ყველაზე დიდ კლუბს როგორც გამართულ, ძლიერ ბიზნესს ისე უყურებენ.

ფინანსური მომგებიანობით იუნაიტედი მსოფლიოს 2 ყველაზე მომგებიან გუნდს შორისაა, თუმცა ფეხბურთში - გუნდი ვერაფერს იგებს.

გუნდმა ახალ ფეხბურთელებთან უფრო ნაკლები ხელშეკრულება გააფორმა ბოლო 2 წელიწადში, ვიდრე სპონსორთან.

მანჩესტერ იუნაიტედი საფეხბურთო გუნდი აღარაა, ის ძალიან მაგარი ბიზნესია; თუმცა ჩემი კითხვაა - როდის მიხვდებიან ბიზნესმენი მფლობელები, რომ სპონსორები, რომლებიც ძალიან დიდ ფულს იხდიან, ხელს კონტრაქტს მხოლოდ მოგების იმედით აწერენ (მაგ. ადიდასი 10 წლის მანძილზე იმ დროისთვის რეკორდულ - მილიარდ დოლარს იხდის) რომელიც ვერასდროს ვერ მოხდება, სანამ მანჩესტერი ფულს არ დახარჯავს. Paradox you say?! Nah

მოკლე ვადიანი KPI-ები სრულდება, თუმცა ბიზნესის გრძელვადიანი სიჯანსაღე არავის აინტერესებს.

Just a quick memo to showcase how you could fuck up a great enterprise by being reactive to markets expectations and setting short-term KPI’s.